Powered By Blogger

Sunday, May 23, 2010

Because the Lord corrects everyone he loves, and punishes everyone he accepts as a child."

Heb 12:1 As for us, we have this large crowd of witnesses around us. So then, let us rid ourselves of everything that gets in the way, and of the sin which holds on to us so tightly, and let us run with determination the race that lies before us.
Heb 12:2 Let us keep our eyes fixed on Jesus, on whom our faith depends from beginning to end. He did not give up because of the cross! On the contrary, because of the joy that was waiting for him, he thought nothing of the disgrace of dying on the cross, and he is now seated at the right side of God's throne.
Heb 12:3 Think of what he went through; how he put up with so much hatred from sinners! So do not let yourselves become discouraged and give up.
Heb 12:4 For in your struggle against sin you have not yet had to resist to the point of being killed.
Heb 12:5 Have you forgotten the encouraging words which God speaks to you as his children? "My child, pay attention when the Lord corrects you, and do not be discouraged when he rebukes you.
Heb 12:6 Because the Lord corrects everyone he loves, and punishes everyone he accepts as a child."
Heb 12:7 Endure what you suffer as being a father's punishment; your suffering shows that God is treating you as his children. Was there ever a child who was not punished by his father?
Heb 12:8 If you are not punished, as all his children are, it means you are not real children, but bastards.
Heb 12:9 In the case of our human fathers, they punished us and we respected them. How much more, then, should we submit to our spiritual Father and live!
Heb 12:10 Our human fathers punished us for a short time, as it seemed right to them; but God does it for our own good, so that we may share his holiness.
Heb 12:11 When we are punished, it seems to us at the time something to make us sad, not glad. Later, however, those who have been disciplined by such punishment reap the peaceful reward of a righteous life.
Heb 12:12 Lift up your tired hands, then, and strengthen your trembling knees!
Heb 12:13 Keep walking on straight paths, so that the lame foot may not be disabled, but instead be healed.
Heb 12:14 Try to be at peace with everyone, and try to live a holy life, because no one will see the Lord without it.
Heb 12:15 Guard against turning back from the grace of God. Let no one become like a bitter plant that grows up and causes many troubles with its poison.
Heb 12:16 Let no one become immoral or unspiritual like Esau, who for a single meal sold his rights as the older son.
Heb 12:17 Afterward, you know, he wanted to receive his father's blessing; but he was turned back, because he could not find any way to change what he had done, even though in tears he looked for it.
Heb 12:18 You have not come, as the people of Israel came, to what you can feel, to Mount Sinai with its blazing fire, the darkness and the gloom, the storm,
Heb 12:19 the blast of a trumpet, and the sound of a voice. When the people heard the voice, they begged not to hear another word,
Heb 12:20 because they could not bear the order which said, "If even an animal touches the mountain, it must be stoned to death."
Heb 12:21 The sight was so terrifying that Moses said, "I am trembling and afraid!"
Heb 12:22 Instead, you have come to Mount Zion and to the city of the living God, the heavenly Jerusalem, with its thousands of angels.
Heb 12:23 You have come to the joyful gathering of God's first-born, whose names are written in heaven. You have come to God, who is the judge of all people, and to the spirits of good people made perfect.
Heb 12:24 You have come to Jesus, who arranged the new covenant, and to the sprinkled blood that promises much better things than does the blood of Abel.
Heb 12:25 Be careful, then, and do not refuse to hear him who speaks. Those who refused to hear the one who gave the divine message on earth did not escape. How much less shall we escape, then, if we turn away from the one who speaks from heaven!
Heb 12:26 His voice shook the earth at that time, but now he has promised, "I will once more shake not only the earth but heaven as well."
Heb 12:27 The words "once more" plainly show that the created things will be shaken and removed, so that the things that cannot be shaken will remain.
Heb 12:28 Let us be thankful, then, because we receive a kingdom that cannot be shaken. Let us be grateful and worship God in a way that will please him, with reverence and awe;
Heb 12:29 because our God is indeed a destroying fire.

Heb 12:1 Kaya't yamang nakukubkob tayo ng makapal na bilang ng mga saksi, itabi namang walang liwag ang bawa't pasan, at ang pagkakasalang pumipigil sa atin, at ating takbuhing may pagtitiis ang takbuhing inilagay sa harapan natin,
Heb 12:2 Na masdan natin si Jesus na gumawa at sumakdal ng ating pananampalataya, na siya dahil sa kagalakang inilagay sa harapan niya ay nagtiis ng krus, na niwalang bahala ang kahihiyan, at umupo sa kanan ng luklukan ng Dios.
Heb 12:3 Sapagka't dilidilihin ninyo yaong nagtiis ng gayong pagsalangsang ng mga makasalanan laban sa kaniyang sarili, upang kayo'y huwag magsihina, na manglupaypay sa inyong mga kaluluwa.
Heb 12:4 Hindi pa kayo nakikipaglaban hanggang sa mabubo ang dugo, na nakikipagaway laban sa kasalanan:
Heb 12:5 At inyong nilimot ang iniaral na ipinakikipagtalo sa inyong tulad sa mga anak, Anak ko, huwag mong waling bahala ang parusa ng Panginoon, O manglupaypay man kung ikaw ay pinagwiwikaan niya;
Heb 12:6 Sapagka't pinarurusahan ng Panginoon ang kaniyang iniibig, At hinahampas ang bawa't tinatanggap na anak.
Heb 12:7 Na dahil sa ito'y parusa kayo'y nagtitiis; inaari kayo ng Dios na tulad sa mga anak; sapagka't alin ngang anak ang hindi pinarurusahan ng kaniyang ama?
Heb 12:8 Datapuwa't kung kayo'y hindi pinarurusahan, na pawang naranasan ng lahat, kung gayo'y mga anak sa ligaw kayo, at hindi tunay na anak.
Heb 12:9 Bukod dito, tayo'y nangagkaroon ng mga ama ng ating laman upang tayo'y parusahan, at sila'y ating iginagalang: hindi baga lalong tayo'y pasasakop sa Ama ng mga espiritu, at tayo'y mabubuhay?
Heb 12:10 Sapagka't katotohanang tayo'y pinarusahan nilang ilang araw ayon sa kanilang minagaling; nguni't siya'y sa kapakinabangan natin, upang tayo'y makabahagi ng kaniyang kabanalan.
Heb 12:11 Lahat ng parusa sa ngayon ay tila man din hindi ikaliligaya kundi ikalulungkot; gayon ma'y pagkatapos ay namumunga ng bungang mapayapa ng katuwiran sa mga nagsipagsanay sa pamamagitan nito.
Heb 12:12 Kaya't itaas ninyo ang mga kamay na nakababa, ang mga tuhod namang nanginginig;
Heb 12:13 At magsigawa kayo ng matuwid na landas sa inyong mga paa, upang huwag maligaw ang pilay, kundi bagkus gumaling.
Heb 12:14 Sundin ninyo ang kapayapaan sa lahat ng mga tao, at ang pagpapakabanal na kung wala ito'y sinoman ay di makakakita sa Panginoon:
Heb 12:15 Na pakaingatan na baka ang sinoma'y di makaabot sa biyaya ng Dios; baka kayo'y bagabagin ng anomang ugat ng kapaitan na sumisibol, at dahil dito'y mahawa ang marami;
Heb 12:16 Baka magkaroon ng sinomang mapakiapid, o mapaglapastangan, gaya ni Esau, na sa isang pinggang pagkain ay ipinagbili ang kaniyang sariling pagkapanganay.
Heb 12:17 Sapagka't nalalaman ninyo na bagama't pagkatapos ay ninanasa niyang magmana ng pagpapala, siya'y itinakuwil; sapagka't wala na siyang nasumpungang pagkakataon ng pagsisisi sa kaniyang ama, bagama't pinagsisikapan niyang mapilit na lumuluha.
Heb 12:18 Sapagka't hindi kayo nagsilapit sa bundok na nahihipo, at nagliliyab sa apoy, at sa kapusikitan, at sa kadiliman, at sa unos,
Heb 12:19 At tunog ng pakakak, at tinig ng mga salita; na ang nakarinig ng tinig na ito ay nagsipamanhik na huwag nang sa kanila'y salitain pa ang anomang salita;
Heb 12:20 Sapagka't hindi matiis ang iniuutos, Kahit ang isang hayop kung tumungtong sa bundok ay babatuhin;
Heb 12:21 At totoong kakilakilabot ang napanood, ano pa't sinabi ni Moises, Ako'y totoong nasisindak at nanginginig:
Heb 12:22 Datapuwa't nagsilapit kayo sa bundok ng Sion, at sa bayan ng Dios na buhay, ang Jerusalem sa kalangitan, at sa mga di mabilang na hukbo ng mga anghel,
Heb 12:23 Sa pangkalahatang pulong at iglesia ng mga panganay na nangatatala sa langit, at sa Dios na Hukom ng lahat, at mga espiritu ng mga taong ganap na pinasakdal,
Heb 12:24 At kay Jesus na tagapamagitan ng bagong tipan, at dugong pangwisik na nagsasalita ng lalong mabuti kay sa dugo ni Abel.
Heb 12:25 Pagingatan ninyong kayo'y huwag tumanggi sa nagsasalita. Sapagka't kung hindi nakatanan ang mga nagsitanggi sa nagbalita sa kanila sa ibabaw ng lupa, ay lalo pa tayong hindi makatatanan na nagsisihiwalay Doon sa nagbabalitang buhat sa langit:
Heb 12:26 Na ang tinig na yaon ay nagpayanig noon ng lupa: datapuwa't ngayo'y nangako siya, na nagsasabi, Minsan pang yayanigin ko, hindi lamang ang lupa, kundi pati ng langit.
Heb 12:27 At itong salita, Minsan pang, ay pinakakahuluganan ang pagaalis niyaong mga bagay na niyanig, gaya ng mga bagay na ginawa, upang mamalagi ang mga hindi niyanig.
Heb 12:28 Kaya't pagkatanggap ng isang kahariang hindi magagalaw, ay magkaroon tayo ng biyayang sa pamamagitan nito ay makapaghahandog tayong may paggalang at katakutan ng paglilingkod na nakalulugod sa Dios:
Heb 12:29 Sapagka't ang Dios natin ay isang apoy na mamumugnaw.

No comments:

Post a Comment